نوشته شده توسط : admin  » 
با سلام

ساعت ارسال سوالات مهم نیست

چون هر زمانی ارسال بشن 24 ساعت زمان پاسخگویی دارید

الان ما سوالات رو ساعت 7 صبح ارسال کنیم خوبه؟

اینجوری 7 ساعت دیرتر

یا ساعت 7 شب

اینجوری 5 ساعت زودتر زمان پاسخگوییتون تموم میشه

پس زمان ارسال سوالات مهم نیست

مهم 24 ساعت زمانی که دارید برای پاسخگویی


ببخشید من اطلاع نداشتم

 انصاری فرد

 ساعت یک دیر نیست؟؟؟؟؟؟؟؟

 بعضی روزها از آن روزهاست، 



	دلت میخواهد بنشینی یک گوشه 




	و سرت به کار خودت باشد،نه کسی زنگ بزند، نه صدایت کند 




	و نه حتی حالت را بپرسد...




	دلت می خواهد لباس تمیز نپوشی، موهایت را شانه نکنی




	و حتی آهنگی را گوش کنی که همیشه ردش می کردی...




	دلت می خواهد مال خودت باشی، مال خود خودت




	زانوهایت را در آغوش بگیری، به قبل فکر کنی و به بعد 




	و یا حتی فکر هم نکنی...




	فقط بغض کنی بی هیچ دلیل... 




	بی هیچ بهانه ای...




	بعضی روزها، از آن روزهاست 




	و چه خوب بود اگر می شد در این روزها،




	تابلویی به گردن انداخت و یا کاغذی به پیشانی چسباند




	که رویش نوشته باشد:




	عزیزانم، من شما را دوست دارم،




	ولی لطفا امروز نزدیک من نشوید...




	و چقدر بهتر می شد که جای کامنت هم داشت...




	به اندازه ی اینکه:




	آمدم، نبودی... باز هم می آیم...

 کفش هم اگر تنگ باشد زخــ ـم میکند؛ دل را نمیدانم...

 دلم گرفته.......

....................................

............................................

.................................

........................

.............

........

..

.

 

	 

	حال من 

	شبیه اقیانوسی ست

	که خودش را

	در خودش

	غرق کرده ...

 زندگی ،کوچهء تنگ وتاریکیست که در موقع عبور از آن ،مرتب تنه ات به در ودیوار هایش می خورد وزخمی می شود. بعضی از زخم ها به راحتی التیام می یابد و بعضی از آنها چرکی می شود و سال ها و گاه یک عمر باقی می ماند. همین که دست رویش می گذاری، دردت زیادتر و قلبت را به درد می آورد...

 شاید سخت ترین کار تکرار باشد ...

 

"رفتن" ! 

	رفتن که بهانه نميخواهد ،

	يک چمدان ميخواهد از دلخوريهاى تلنبار شده و گاهى حتى دلخوشيهاى انکار شده ...

	رفتن که بهانه نميخواهد وقتى نخواهى بمانى ، با چمدان که هيچ بى چمدان هم ميروى !

	"ماندن" !

	ماندن اما بهانه مى خواهد ،

	دستى گرم، نگاهى مهربان، دروغهاى دوست داشتنى،

	دوستت دارمهايى که مى شنوى اما باور نمى کنى،

	يک فنجان چاى، بوى عود، يک آهنگ مشترک، خاطرات تلخ و شيرين ...

	وقتى بخواهى بمانى ،

	حتى اگر چمدانت پر از دلخورى باشد خالى اش مى کنى و باز هم ميمانى ...

	ميمانى و وقتى بخواهى بمانى ، نم باران را رگبار مى بينى و بهانه اش مى کنى براى نرفتنت !

	آرى ،

	آمدن دليل مى خواهد

	ماندن بهانه

	و رفتن هيچکدام ......

 


	


		


			


				خدایاببین روزگارت چه بر سرم آوردهکهگریه هم آرامم نمی کند!!!